Koffie drinken met … Diana Byazarti

We spreken af met Diana Byazarti voor onze wekelijkse rubriek ‘Koffie drinken met’. Diana is violiste en viooldocent in het Koorenhuis. Daarnaast heeft Diana vorig jaar haar eigen vioolschool opgericht! We willen hier meer over weten en gaan in gesprek met Diana.

Vertel wat over jezelf en wat is jouw relatie met het Koorenhuis?

Ik ben Diana Byazarti. Om te beginnen ben ik violiste en viooldocent in het Koorenhuis. Ik heb vorig jaar mijn eigen vioolschool opgericht en die groeit vrij snel! Het Koorenhuis is een heel mooi gebouw en ik voelde mij direct thuis. Het Koorenhuis heeft een mooie uitstraling en voor de leerlingen is het ook een hele leuke plek. De leerlingen maken er namelijk echt een uitje van. Ze komen binnen, ze hebben les en daarna gaan ze iets met hun ouders drinken. Vooral in deze tijd missen ze dit echt.

Hoe ben je op het idee gekomen om vioollessen te geven?

Ik ben 10 jaar geleden begonnen met het geven van vioollessen. Ik begon met het lesgeven tijdens mijn studie. Het lesgeven ging eigenlijk vanzelf. Tijdens mijn studie vroeg mijn lerares om een paar studenten te helpen met vioolspelen. Mijn lerares legde alles uit en ik ging dat vervolgens uitleggen aan de studenten. In het begin deed ik dit als assistente. Het ging erg goed en ik vond het erg leuk om te doen. Daarna begon ik officieel met lesgeven bij een muziekschool voor getalenteerde kinderen in het Rotterdams Conservatorium. Dit was een vrij serieuze opgave, want deze kinderen gingen daarna naar het Rotterdams Conservatorium. Vanaf dat moment ben ik eigenlijk niet meer gestopt met lesgeven.

Hoe zou jij je eigen lessen omschrijven?

Mijn lessen bestaan uit meerdere aspecten. Ik leer de leerlingen altijd techniek aan. Tegelijkertijd wordt er ook veel gezongen tijdens mijn lessen om noten te leren. Verder is het ook afhankelijk van de wensen van de leerlingen. Ik stel een doel op met de leerling en in combinatie met techniek, werken wij daar naartoe. We maken er echt een feestje van. Sommige leerlingen willen bijvoorbeeld in een orkest spelen en daar werken wij naartoe door stukjes te oefenen. Andere leerlingen houden meer van popmuziek, we oefenen dan alsnog wel klassieke dingen maar er komen ook popliedjes voorbij. Het lesgeven neemt best wat tijd in beslag. Ik denk altijd na over hoe ik de lessen en het zelfvertrouwen van de leerlingen kan verbeteren. Ik organiseer regelmatig voorspeelconcerten met leerlingen, zodat ze kunnen proeven hoe het is om musicus te zijn.

 

”Ik denk altijd na over hoe ik de lessen en het zelfvertrouwen van de leerlingen kan verbeteren”

 

Wat wil jij de cursisten meegeven tijdens jouw lessen?

Ze moeten gewoon muziek maken en ervan genieten. Ik geef ze mee dat ze leren genieten in het nu, door kleine dingetjes te zien die lukken. Ze moeten bijvoorbeeld denken, het gaat nu goed, dit is mij gelukt en dan concentreren op die positieve punten. Ook wil ik graag het zelfvertrouwen stimuleren bij de leerlingen. Ik wil ze laten voelen dat ze het kunnen. Ik ben zelf uitvoerend musicus en wil ze inspireren met concerten die ik geef.

Hoe weten de cursisten jou te vinden?

De meeste leerlingen krijg ik via het Koorenhuis of door middel van flyers. Het gaat echt heel goed. Ik heb zelfs een wachtlijst. Ik had echt niet verwacht dat het zo snel zou gaan. Mijn leerlingen helpen natuurlijk ook mee, via mond-tot-mond reclame. Die geven het dan weer door aan vriendjes en vriendinnetjes.

Welke doelgroep wil je met je lessen aanspreken?

Van jong tot oud. Iedereen eigenlijk. Mijn jongste leerling is 3 en mijn oudste leerling is ouder dan 70 jaar.

Hoe is je liefde voor viool spelen ooit ontstaan?

Dat begon toen ik 6 was. Eigenlijk wilde ik geen viool, maar graag piano spelen, alleen was er geen plek meer op de muziekschool voor pianoleerlingen. Dat betekende dat ik moest wachten of iets anders proberen. Op dat moment ben ik de viool gaan proberen. Eerst vond ik dit echt helemaal niks en wilde er niet aan beginnen, maar een docent zei dat ik goed gehoor heb. Deze docent motiveerde mij om het te blijven proberen. Dat heb ik gedaan en ik vond het uiteindelijk toch hartstikke leuk waardoor ik viool bleef spelen. Vanaf 8 jaar ben ik overigens alsnog de piano erbij gaan doen en nu geef ik ook pianoles.

Waar haal jij je inspiratie vandaan?

Van hele goede oude meesters op de viool. Verder haal ik mijn inspiratie uit goede violisten en de Russische muziekonderwijstraditie. Ik kom zelf uit Rusland. Ik vind de Russische muziekschool een goede en geleidelijke opbouw hebben. De vaardigheden worden gestructureerd opgebouwd en dat vind ik mooi. Ik probeer deze traditie ook door te geven. Natuurlijk zijn er heel veel opnames uit die tijd waar deze oude meesters te horen zijn en daar luister ik naar. Ook lees ik boeken om inspiratie op te doen over vioolmethodes. Dit probeer ik dan ook toe te passen in mijn lessen. Ik probeer altijd in beweging te blijven door mezelf te ontwikkelen. Zelf heb ik bijvoorbeeld nog steeds les. Tot slot krijg ik veel inspiratie uit het luisteren naar concerten.

Ga je nog wel eens terug naar Rusland om inspiratie op te doen?

Vroeger deed ik dat wel, nu eventjes niet, maar ik ga wel regelmatig terug. Ik bezoek dan concerten in Sint Petersburg of Moskou.

Wie zijn jouw voorbeelden geweest?

Mijn voorbeelden zijn onder anderen Leonid Kogan, David Oistrach en Jascha Heifetz. Ze zijn mijn voorbeelden omdat ik altijd als kind naar ze luisterde op grammofoonplaten. Ik dacht altijd, ‘als ik later zo kan spelen’. Zij inspireren mij heel erg. Het is sindsdien nooit veranderd. Nog steeds zie ik ze als een voorbeeld, dat heeft mijn smaak ook gevormd.

Noem iets waar je trots op bent?

Ik ben trots op het feit dat ik mijn eigen school heb opgericht. Ik vind dat ik het heel goed doe en goed les geef. Ik heb met iedere leerling een goede band en ik kijk persoonlijk naar wat iedere leerling nodig heeft om verder te kunnen groeien. Verder ben ik trots op mezelf, ik vind het belangrijk om te blijven groeien en te ontwikkelen.

Waar zie je jezelf over 5 jaar?

Ik vind dat moeilijk om nu te zeggen. Dat weet ik nog niet, het is een geheim voor mij. Dus op deze vraag wil ik graag antwoorden ‘ik hoop dat het over 5 jaar net zo gaat als nu’.

Hoe ga jij om met deze periode van social distancing? Heb je tips om deze periode wat sneller door te komen?

Ik vind het best moeilijk om online les te geven. Het is ineens heel zwaar geworden. Normaal heb ik veel leerlingen achter elkaar, dat geeft mij energie. Online lesgeven maakt alles veel zwaarder, omdat je vanaf een afstand toch aandacht moet geven aan iedere leerling, en dat gaat nu gewoon moeilijker. Ik word er soms moe van om alleen naar het scherm te staren. Het geluid van de viool klinkt online ook anders en soms valt het geluid weg, dus daar worstel ik echt mee. Ik kan niet wachten totdat ik weer in het Koorenhuis kan beginnen.

Over het algemeen probeer ik in beweging te blijven. Ik ga iedere ochtend wandelen en ik sport. Verder is ritme erg belangrijk en het hebben van balans ook. Met balans bedoel ik tijd vrij maken voor hobby’s, contacten onderhouden, beweging, viool blijven spelen en lesgeven. Dat maakt het namelijk allemaal wat draaglijker. Dat je leven doorgaat en je niks op stop zet.

 

Wil je meer te weten komen over Diana? Klik dan eens op haar website of check haar Facebook en Instagram pagina!