Koffie drinken met … Arben Ramadani

We spreken af met Arben Ramadani voor onze wekelijkse rubriek ‘Koffie drinken met’. Arben is een pianist en componist en geen onbekende in het Koorenhuis. Ruim 15 jaar lang geeft hij pianoles in het Koorenhuis. We zijn benieuwd naar het verhaal van Arben. Tijd voor een kopje koffie.

Vertel wat over jezelf en wat is je relatie met het Koorenhuis?

Ik ben Arben Ramadani en ik ben een pianist en componist. Ik houd mij nu vooral bezig met composities maken en dingen waar ik voorheen misschien nooit volledig aandacht aan heb besteed. Ik heb daar nu meer de tijd voor en ik oefen meer op de piano. In het Koorenhuis geef ik pianoles. Ik doe dat 15 jaar lang in het Koorenhuis. Voordat ik dit ben gaan doen heb ik gestudeerd aan Codarts in Rotterdam. Het Koorenhuis is de plek waar ik lesgeef. In het begin deed ik dit voor 9 uur per week en vanaf dat moment is het uiteindelijk uitgegroeid tot mijn werk. De lessen houden mij heel erg bezig in het Koorenhuis en dan begin je naast het lesgeven ook veel meer te voelen voor dit gebouw.

Het gebouw zelf is heel oud,  er zijn ook akoestische ruimtes die iets speciaals hebben. Ik geef les in lokaal 1.25 en daar heerst een soort akoestiek waardoor je veel meer zin krijgt om te oefenen. Ik speel dan liever hier, door die sfeer, dan op een andere plek waar je niet in zo’n akoestische omgeving bent. Daarnaast zijn er hele leuke collega’s. Ik denk altijd positief terug aan het Koorenhuis en heb hele goede herinneringen, ook nu in de lockdown. Het Koorenhuis is eigenlijk mijn tweede huis geworden. Het café in het Koorenhuis is ook erg leuk geworden. Het roept echt om naar binnen te komen.

Wat inspireerde jou om pianolessen te geven?

Als ik eerlijk moet zijn is het heel moeilijk om daar een antwoord op te geven. Als ik terugkijk naar het begin van mijn ervaring, dan zou ik zeggen dat het mij erg inspireert om pianolessen te geven. Op het moment dat ik begon voelde het niet zo maar nu weet ik dat het wel zo is. Ik had toen nog niet zoveel ervaring en ik liep regelmatig tegen dingen aan waardoor ik dacht ‘is lesgeven wel iets voor mij?’. Door de tijd heen, heb ik gemerkt dat lesgeven niet alleen techniek bevat. Het is veel meer dan alleen maar, technisch gezien, een deuntje of liedje leren aan een leerling. Door het lesgeven ga je veel meer van mensen houden en ga je mensen steeds beter begrijpen. Bij het lesgeven wil je al die didactische problemen met hart en ziel oplossen. Al deze dingen leer je met ervaring en uiteindelijk zorgt dit ervoor dat ik geïnspireerd raakte om pianolessen te blijven geven. Het lesgeven blijft mij maar bezighouden en geeft mij steeds meer inspiratie.

 

“Bij het lesgeven wil je al die didactische problemen met hart en ziel oplossen”

 

Hoe is het lesgeven ooit begonnen?

Het begon voordat ik bij het Koorenhuis kwam. Ik begon bij een muziekschool als vervanger voor een leraar die niet meer kon lesgeven. Dat was voor mij eens soort beproeving, ik kon dingen over mezelf ontdekken. Ik gaf ook ooit les aan een muziekschool in Dordrecht dus dat was misschien ook een periode waarin ik de allereerste kunstjes heb geleerd rondom het lesgeven. In het begin had ik bij het lesgeven niet direct de ‘wow’ factor maar door de jaren heen heb ik meer geleerd, waardoor ik het ook steeds leuker ben gaan vinden. Ik heb het wel liever op deze manier dan andersom, dat je het lesgeven bijvoorbeeld zat bent en stopt. Gelukkig heb ik dat gevoel niet maar deze gedachte kan nog wel veranderen.

Hoe zou jij je eigen lessen omschrijven?

Mijn lessen zijn meer gericht op de doelgroep die puur uit het boek willen leren, de abc van het muziek. Ik geef ook les gebaseerd op bestaande liedjes. Dit is interessanter, heb ik gemerkt, onder mijn leerlingen omdat in het dagelijks leven het bespelen van de piano populair is. In de hedendaagse tijd zijn er een heleboel liedjes die gespeeld kunnen worden. Ik geef dus vooral technische lessen waarbij je echt de muziek leert, maar het zijn ook lessen die je leren interpreteren op het instrument. Ik doe dit allemaal volgens een eigen methode die ik stiekem heb ontworpen en ik pas de methode toe, afhankelijk van de voorkeur van een leerling. Een gedeelte van mijn methode is dat ik de liedjes met de noten op papier zet en dat de leerlingen dat leren. Het andere gedeelte van mijn methode is dat mensen die  lang hebben gespeeld vanuit het boek, overstappen naar bestaande klassieke muziek, popmuziek of jazz. Met name jazz doe ik dan improviserend.

Wat wil jij de cursisten meegeven tijdens jouw lessen?

De liefde voor muziek en de muzikaliteit in het algemeen. De muzikaliteit moet dan iets zijn, het is een middel om zichzelf te kunnen ontwikkelen, om een gat in het leven te vullen met mooie dingen en met liefde.

 

“De muzikaliteit moet iets zijn, het is een middel om zichzelf te kunnen ontwikkelen, om een gat in het leven te vullen met mooie dingen en met liefde”

 

Welke doelgroep wil je met je lessen aanspreken?

Iedereen die geïnteresseerd is om te leren (en niet mensen die met tegenzin naar de lessen komen). Dat gebeurt namelijk wel eens en dat kan een soort van aversie veroorzaken.

Hoe is je liefde voor muziek en de piano ooit ontstaan?

Dat weet ik niet meer. Ik kan wel een geval noemen dat mij inspireerde. Mijn vader kocht namelijk ooit een piano voor mijn moeder. Het was voor haar verjaardag en ze wilde het heel graag hebben. Het was een teken van liefde. Er was veel moeite gedaan om de piano te kopen, een deel was gekocht op krediet. In die tijd was ik tussen de 5 en 7 jaar oud en ik kan mij herinneren dat ik gewoon ging pingelen op de piano. De piano stond daar en als klein jongetje ging ik op gehoor wat deuntjes leren. Zo heb ik ontdekt dat piano spelen iets met mij doet. Mijn moeder was vroeger niet echt een pianiste, maar ze was wel een muziekjuf en ze nam deel aan het professionele koor in ons land. Ze hield zich dus ook echt bezig met muziek. Mijn vader was altijd een schrijver en hij schreef boeken. Hij was daarnaast een componist dus hij schreef ook wel eens liedjes maar zijn grootste liefde was vooral schrijven.

Noem iets waar je trots op bent?

Ik ben trots op mijn gezin en ik ben ook trots op het feit dat wij kunnen communiceren. Vooral met deze gekke periode van de lockdown.  Dan zie je echt dat contact tussen mensen nodig is. Door communicatie ontstaat er een soort van liefde tussen mensen, een affiniteit om met elkaar te blijven praten. Als ik hoor dat mensen dezelfde gedachten hebben als is, dan ben ik daar heel trots op. Dat mensen elkaar opzoeken. Niets is belangrijker in het leven, zeker nu, dat we ieder moment koesteren.

Wie zijn altijd jouw voorbeelden geweest? En waar haal jij je inspiratie vandaan?

God is mijn voorbeeld. Ik geloof in een grote kracht en iedereen mag dit noemen hoe hij of zij wilt. Het is een bron van inspiratie in mijn leven. Ik hoop ook dat mijn liefde voor god iedere dag groter wordt.

Wat zijn jouw doelen of plannen op langere termijn?

Mijn plannen zijn praktisch. Ik ben bezig met projecten. Een van die projecten is dat ik in een trio speel, een formatie. Dat zou ik graag willen voortzetten. Daarnaast heb ik nog een project die ik graag wil realiseren. Dat is een project met een kwartet in mijn land, Kosovo. Ik schrijf ook mijn eigen muziek en composities voor strijkers en het koor.

Ga je wel eens terug naar Kosovo om inspiratie op te doen?

Ja, ik ga een keer per jaar terug met mijn gezin. In deze tijd kan het niet, maar normaal doen we dat wel. Mijn familie woont nog in Kosovo. Het is een bepaald gevoel die je daar hebt en dat is inspirerend. Het gevoel, de sfeer en de omgeving inspireert mij al direct. Je krijgt dan het gevoel ‘dit is echt waar ik moet zijn’ en dan ga je denken en worden je gedachten echt creatief.

Hoe ga jij om met deze periode? Heb je nog tips?

Door deze periode ben ik meer boeken aan het lezen, ik componeer meer en ben meer aan het oefenen. Ik geef nu online lessen vanuit een locatie in Rotterdam. Ik geef op deze manier ook lessen aan leerlingen van het Koorenhuis. Voor de rest houd ik mij bezig in de keuken en wandel ik veel. Ik breng natuurlijk ook tijd door met mijn gezin.

Probeer echt om een of twee dagen goed na te denken wat jouw lievelingsding is in het leven. Probeer de goede kanten op te wegen tegen de slechte kanten. Probeer erachter te komen wat jouw favoriete ding is om te doen en ga het ook doen, probeer het te ontwikkelen. Je moet niet lui worden want als je lui wordt terwijl je van dingen houdt dan kan dat een teken zijn van een soort depressie. Je moet dus proberen om de goede dingen uit deze tijd te halen want er zijn ook goede dingen, meer dan dat wij denken.

 

Ben je nieuwsgierig geworden en wil je meer weten over Arben?
Bezoek Arben’s website.