Koffie drinken met … Clara Mesdag

We spreken af met Clara Mesdag voor onze wekelijkse rubriek ‘Koffie drinken met’. Clara is zangdocent en geeft lessen in het Koorenhuis. Daarnaast werkt zij al ruim 30 jaar in het pand van het Koorenhuis. Tijd om elkaar beter te leren kennen onder het genot van een kopje koffie.

Vertel wat over jezelf en wat is je relatie met het Koorenhuis?

Ik ben Clara Mesdag. Ik ben zangdocent en ik werk bijna 31 jaar in het pand van het Koorenhuis. Ik ben destijds begonnen als zangdocent in het Koorenhuis. Dat heb ik een hele tijd gedaan en op een gegeven moment ben ik coördinator geworden van de zangafdeling. In 2012 is het een en ander omgegooid in het Koorenhuis. Ik ben toen meer coördinatie werk gaan doen en in 2013 is de hele situatie drastisch veranderd. Vanaf dat moment zijn Prins27, Cultuurschakel en KOO ontstaan. Ik werk nu bij KOO als coördinator van ouderenprojecten. In 2013 ben ik ook weer verder gegaan als zelfstandig zangdocent. Ik doe dus heel wat dingen in het Koorenhuis.

Wat betekent het Koorenhuis voor jou?

Het Koorenhuis is altijd een deel van mijn leven geweest omdat ik hier al zo lang werk. Als ik het pand binnenstap, dan denk ik direct terug aan wat ik hier allemaal heb gedaan, van leerlingen presentaties tot vergaderingen. Dat geldt voor alle ruimtes in het pand. Met de fysieke plek ben ik dus heel erg vertrouwd.

Je komt uit Utrecht maar hoe ben je in het Koorenhuis, in Den Haag, terecht gekomen?

Dat ging eigenlijk heel simpel. Een goede vriend van mij, en collega werkte hier en die ging weg. En die spoorde mij aan om hier te gaan solliciteren. Dat heb ik gedaan en zo ben ik hier komen te werken. Op het moment van solliciteren was ik zwanger en ze hadden dat niet gezien. Ik kreeg toen de baan maar kon natuurlijk pas later beginnen. Ze hebben toen de tweede sollicitant gevraagd om in te vallen en tenslotte kon ook hij blijven.

Hoe ben je op het idee gekomen om zanglessen te gaan geven?

Omdat ik dacht “ik ga zang studeren”. Op een gegeven moment wist ik dat zang het voor mij was en toen ben ik naar het conservatorium gegaan om zang te studeren. Het was voor mij vanzelfsprekend dat ik daarna zangles ging geven. Ik heb ook als uitvoerend musicus gewerkt en als zangeres. Ik heb eigenlijk vanaf mijn studie al les gegeven.

Welke doelgroep wil je met jouw lessen aanspreken?

Mijn motto is “zangles voor wie wil zingen” dus dat kan heel breed zijn. Ik geef eigenlijk geen les aan kinderen omdat dat echt een aparte expertise is en bij mij is die vraag er ook niet veel. Voor de rest, als jij wilt zingen dan maakt het mij niet uit wat je kan en wat je niet kan maar ik ben je ertoe bereid om je te helpen. Mijn leerlingenbestand varieert van professionele zangers tot mensen die echt helemaal niet kunnen zingen. Sommige mensen hebben er vrede mee, met het feit dat ze niet kunnen zingen, maar andere mensen vinden het juist helemaal niet fijn. Dan ben je bij mij dus welkom want ik ga je helpen. Iedereen is welkom, van tieners tot ouderen.

“Mijn motto is “zangles voor wie wil zingen””

Hoe zou jij je eigen lessen omschrijven?

Die bestaan natuurlijk uit verschillende componenten. Je onderzoekt voor een deel “hoe zit ik in elkaar” want je bent je eigen instrument. Dus een deel is vertrouwd raken met je eigen instrument. Je moet onderzoek doen naar je stem. Hierbij neem je waar en luister je. Het andere deel waarmee ik help is training, het trainen van de stem. Je leert dan hoe je je stem moet gebruiken en vervolgens ga je natuurlijk ook repertoire zingen. Ik ben overigens klassiek docent. Ik ben helemaal geschoold in het klassieke repertoire. Mensen kunnen bij mij niet terecht voor bijvoorbeeld pop en jazz, hoewel dat soms toch ook voorbijkomt in de les.

Hoe is je passie voor zingen en muziek ooit ontstaan?

Ik kom uit een familie waarin iedereen in de muziek zit. Mijn ouders hadden allebei het conservatorium gedaan dus ik ben mijn hele leven in contact geweest met muziek. Ik heb mijn hele leven in koren gezongen en pianoles gehad. Het moest eerst een tijdje rijpen en op een gegeven moment dacht ik “ja ik vind het zingen toch wel super fijn dus laat ik dat gaan doen”. Ik heb het verder ook weer doorgegeven aan mijn kinderen. Mijn oudste zoon heeft ook het conservatorium gedaan. Er is niet aan te ontsnappen. Dat heeft hij geprobeerd en dat deed ik eerst ook. Omdat iedereen in de familie het conservatorium al had gedaan, is het makkelijk om te zeggen dat je het ook gaat doen want het is vertrouwd. Ik dacht eerst “dat kan niet zo zijn. Dat klopt niet” dus toen ben ik eerst nog even gaan rondkijken naar andere dingen, maar uiteindelijk wist ik dat muziek en het zingen het toch gewoon voor mij moest zijn.

Wie of wat inspireert jou?

Natuurlijk de muziek intrinsiek want dat is enorm belangrijk, maar daarnaast de mensen die staan te zingen en de mensen waarmee ik werk. Collega’s inspireren mij ook en mensen die met passie en met liefde hun werk doen. Dat kan allemaal heel breed zijn vind ik. Als ik lesgeef aan iemand en het lukt dan geeft dat ook een super fijn en inspirerend gevoel.

Noem iets waar je trots op bent?

Dat ik dit jaar overleefd heb en dat ik mijn leerlingenbestand behouden heb. Dat ik voor een groot deel, wanneer het niet anders kon, online heb lesgegeven. Ik ben er trots op dat mensen dat wilden en dat ze niet stopten met het deelnemen aan lessen. Het is fijn om te zien dat mensen de band wilden behouden en door zijn gegaan met zingen.

Waar zie je jezelf over 5 jaar?

Dat durf ik bijna niet te zeggen maar over 5 jaar ga ik met pensioen. Ik ga dan nog wel zangles geven maar bij KOO stopt het. Een zangjuf kan gewoon grijze haren hebben en oud zijn, dat is niet zo erg. Zangles geven blijf ik doen zolang ik het leuk vind en dat is nog steeds het geval.

Hoe ging jij om met de lockdown?

Ik heb dat opgelost met online lesgeven via ZOOM. Dat is een ontdekkingstocht en je wordt daar gaandeweg steeds beter in. Ik heb altijd gezegd dat een online les niet hetzelfde is als een live les. Het grootste probleem is dat je niet kan begeleiden. Je kan niet samen muziek maken dus die ondersteuning kan ik niet geven. Wat ik ook zeg is dat online lesgeven honderd keer beter is dan helemaal geen lesgeven. Met de online lessen blijf je contact met elkaar houden. Zodra het kon ben ik overigens wel weer live les gaan geven. Ik heb dat thuis alweer eerder ook gedaan. Ik heb dat gedaan onder gecontroleerde omstandigheden, 1 op 1, met ventilatie, met een luchtzuiverings installatie etc. Voor de rest zal ik heel dankbaar zijn als het allemaal weer voorbij is. Het is een pittig jaar geweest maar we hebben het met elkaar doorstaan.

Wil je nog meer weten over Clara en haar zanglessen?
Bezoek dan zijn website.