Koffie drinken met … Roos Tapt

We spreken af met Roosmarijn Prins voor onze wekelijkse rubriek ‘Koffie drinken met’. Roosmarijn is taplerares en geeft lessen in het Koorenhuis. Taplessen worden niet veel gegeven in Den Haag en dat maakt de discipline van Roosmarijn erg bijzonder. Hoe heeft Roosmarijn ‘Roos Tapt’ opgezet en waarom heeft ze hiervoor gekozen? Tijd voor een gesprek en kopje koffie met Roosmarijn.

Vertel wat over jezelf en wat is je relatie met het Koorenhuis?

Mijn naam is Roosmarijn Prins en ik ben in 2013 afgestudeerd aan de docent dansopleiding op Codarts. Na de opleiding ben ik mij verder gaan verdiepen in tapdans en toen kwam ik in contact met een tapdocente in Den Haag. Ik heb een periode lessen bij haar gevolgd. Zij kreeg de kans om terug te verhuizen naar Noorwegen, toen heb ik haar leerlingenbestand overgenomen. Ik ben een zaal gaan huren in het Koorenhuis en sindsdien geef ik hier taplessen.

Wat betekent het Koorenhuis voor jou?

Het Koorenhuis is een hele fijne plek om te werken. Ik voel mij hier erg welkom en mijn leerlingen ook. Het is een fijne sfeer. Ik vind het heel leuk om te zien, in de normale situatie zonder corona, dat wanneer ik klaar ben met lesgeven en naar buiten loop, ik nog allemaal leerlingen in het café wat zie drinken. Dat zorgt voor de extra verbinding. Daarnaast is het Koorenhuis een fijne centrale plek en het is ook een plek waar ik met andere kunstvakdocenten in contact ben gekomen, dat werkt inspirerend.

Hoe ben je op het idee gekomen om taplessen te gaan geven?

Het is een beetje in mijn schoot geworpen omdat ik het leerlingenbestand kon overnemen. Het was eigenlijk de bedoeling om zelf te gaan tapdansen. Ik ben na mijn opleiding begonnen met het fulltime lesgeven overal en nergens als freelancer. Ik wilde tap meer daarnaast als hobby doen, maar toen merkte ik dat ik er steeds beter in werd en kwam de kans met het klantenbestand. Dat resulteerde in het geven van taplessen. In eerste instantie was ik niet zo happig, maar een paar leerlingen overtuigden mij. Ik ben het gaan doen en ben het gaandeweg gaan leren. Het is nu echt mijn passie.

Welke doelgroep wil je met jouw lessen aanspreken?

Op dit moment geef ik les aan volwassenen en op een gegeven moment trok ik heel veel expats naar mijn lessen toe. Zo nu en dan komen er wat jongens en meiden die nog op de middelbare school zitten en die kunnen ook prima aansluiten. Mijn doelgroep is dus sinds de afgelopen periode in de leeftijdscategorie 16 tot 80 jaar. Het is een hele gemengde groep met allerlei verschillende afkomsten.

Hoe zou jij je eigen lessen omschrijven?

Het is muziek maken met je voeten en daar zit iets magisch in. Je merkt dat, hoe volwassen je ook bent, er toch iets kinderlijks in mensen wordt wakker geschud als je geluid kan maken met je voeten. Ik pak het technisch aan maar wel altijd vrolijk en swingend. We spelen met zoveel mogelijk verschillende soorten muziek. Het is niet omdat ik taplessen geef dat ik alleen maar jazz speel. Ik vind het juist super tof om dat af te wisselen met hiphop, salsa en soms een Afrikaans nummer. Het belangrijkste is gezellig met z’n allen samen tappen. Er is altijd wel een moment dat er iemand heel hard begint te lachen en dat vind ik heel belangrijk.

Wat wil jij de cursisten meegeven tijdens jouw lessen?

Ik wil ze het plezier in tapdans meegeven. Ik vind verschillende manieren van muzikaliteit leuk om over te brengen, want tapdansen is niet alleen dansen maar ook muziek maken met je voeten. Ik geef altijd wel iets van de tapgeschiedenis mee. Ik ga ervanuit dat leerlingen die al een langere tijd les bij mij volgen, een aantal namen kennen van bekende tapdansers omdat ik die er elke week ingooi. Als je niet bekend bent met de tapdanswereld, dan merk ik ook dat veel mensen denken dat het ouderwets is. Dat ze alleen maar Fred Astaire en Ginger Rogers voor zich zien. Wat niet verkeerd is, maar het is zoveel meer dan dat. Ik wil uitdragen dat iedereen welkom is en dat iedereen altijd alles mag doen.

 

“Tapdansen is niet alleen dansen maar ook muziek maken met je voeten”

 

Hoe is je liefde voor tapdans ooit ontstaan?

Toen ik vier was ben ik begonnen met balletles en nooit meer gestopt met dansen. Op een later moment heeft een vriendin van mijn moeder mij meegenomen naar de open dag van de dansacademie en ik dacht “dit is het”. Ik heb daar de vooropleiding gedaan, en heb de opleiding gedaan op de basisschool, daarna ook op de middelbare school, en uiteindelijk docent dans gestudeerd. Op de vooropleiding kreeg ik vooral modern en ballet. Terwijl ik dit allemaal deed zag ik op mijn veertiende, met mijn vader, een documentaire van Sammy Davis jr., onder andere een ontzettend goede tapdanser, en ik was echt verkocht. Ik mocht eigenlijk naast de opleiding geen andere danslessen volgen om blessures te voorkomen. Maar toen heeft mijn vader mij toch stiekem op taplessen gezet. En misschien omdat het op deze manier begon, dat het nog iets magischer voor mij was. Ik heb op de dansacademie nog een paar taplessen gehad en daarna ben ik eigenlijk pas echt serieus lessen gaan volgen en gaan trainen voor mezelf.

Wie of wat inspireert jou? Wat geeft jou energie?

Hoe meer ik de afgelopen tijd alleen heb doorgebracht, hoe meer ik mij realiseer hoeveel inspiratie ik uit mijn leerlingen haal. Thuis online dingen bedenken terwijl ik de hele dag thuis ben, lukt niet meer. Ik ben leeg. Je ziet natuurlijk wel sommige dingen via zoom. Ik heb nu voor de taplessen eigenlijk vrij weinig, zo goed als niks, online gedaan want tap thuis doen is moeilijk met de buren. Ik realiseer mij nu dus echt meer hoeveel de leerlingen mij inspireren. Normaal gesproken, als ik gewoon lesgeef, haal ik ook veel inspiratie door op YouTube te kijken. Ik denk dat muziek mij ook inspireert. In het dagelijks leven maar ook daarnaast. Ik ben al heel mijn leven danser en ik weet niet anders. Muziek is daarin voor mij heel belangrijk.

Noem iets waar je trots op bent?

Ik ben eigenlijk heel trots op wat ik heb opgezet, Roos Tapt, omdat het drie volle groepen zijn. Het zijn ook echt mensen die wekelijks komen en die het oprecht jammer vinden als ze niet kunnen komen. Dat doet mij echt goed. Ik freelance hiernaast ook en geef ook allemaal andere dansstijlen, maar hier een zaal huren en het zelf doen, daar ben ik gewoon trots op. Dat het allemaal werkt en goed gaat.

Wat is de grootste les die je hebt geleerd?

Ik heb een vrij grote overgang gemaakt van balletmeisje op spitzen naar tapdanser. De grootste les die ik daarin moest leren is dat perfectie niet bestaat. Dat is wel iets waar je naar streeft als balletdanser, wat niet verkeerd is want dat heb je daar nodig, maar voor tap moet je juist opzoek gaan naar ontspanning. Hoe meer je ontspant, hoe sneller je voeten kunnen gaan. Dat was voor mij een grote les maar wel iets wat ik verder in mijn leven kan toepassen. Soms moet je iets gewoon even loslaten en dan gaat het veel beter. Ik merk ook dat veel leerlingen dit moeilijk vinden tijdens mijn lessen.

 

“De grootste les die ik daarin moest leren is dat perfectie niet bestaat”

Waar zie je jezelf over 5 jaar?

Deze vraag kreeg ik op mijn eindgesprek op de dansacademie en toen had ik gezegd dat ik in ieder geval niet meer danslessen zou geven. Wat een slecht idee is bij een docent dansopleiding. Maar nu hoop ik eigenlijk dat ik dit nog steeds blijf doen. Ik heb op dit moment geen hele grote ambities waar ik naartoe wil werken. Ik zou het denk ik wel tof vinden om weer kleine optredens te doen. Dat heb ik hier in Koorenhuis ook weleens gedaan met leerlingen en soms zelf. Ik zou ook zelf wat vaker choreografieën willen maken, tappen en improviseren maar verder vind ik het in deze tijd een beetje moeilijk om te dromen. Het is nu vooral hopen dat het op een gegeven moment weer normaal wordt en dat iedereen weer lekker kan dansen en zich niet meer zorgen hoeft te maken.

Hoe ga jij om met de lockdown? Heb je tips om deze periode door te komen?

Ik heb mij in het begin heel erg druk gemaakt en toen heb ik besloten om dat niet meer te doen want het heeft niet zoveel zin. Ik merk dat ik nu vooral erg afwachtend ben. Ik heb heel veel respect voor dansscholen en dansdocenten die bezig waren met acties zodat ze weer mochten beginnen, maar ik vond het moeilijk om daaraan mee te doen. Mijn vader heeft ook behoorlijk corona gehad dus dan komt het heel dichtbij en dan wordt het in perspectief geplaatst en dan denk ik “tapdansen…het is leuk maar het is niet zo belangrijk”. Ik ben daardoor dus heel erg rustig en afwachtend.

Mijn tip is om lekker te gaan genieten van het nu en de leuke dingetjes die wel kunnen. Wat mij heel goed doet is om in de huiskamer af en toe lekker muziek op te zetten en dan helemaal los gaan. Ik raad dit iedereen aan om te doen.

 

Wil je nog meer weten over Roosmarijn en Roos Tapt?
Volg haar Facebookpagina!